Een 71-jarige gepensioneerde heeft in de rechtbank gewonnen nadat hij weigerde een boete van één euro te betalen die hem door een parkeerbedrijf was opgelegd. De zaak, die vijf jaar heeft geduurd, eindigde met een schadevergoeding van 200 euro in zijn voordeel. “Het was het waard”, verklaarde hij na de uitspraak.
De hoofdpersoon, Nigel Richardson, parkeerde zijn Volkswagen Golf in 2019, een plaats in de, en betaalde het bedrag van 1,10 euro via een mobiele app. Het bedrijf stuurde hem een bewijs van de transactie en zijn bank bevestigde de afschrijving, maar kort daarna ontving hij een boete waarin hij werd beschuldigd van niet-betaling.
Richardson besloot die eerste boete niet te betalen, omdat hij ervan overtuigd was dat hij correct had gehandeld. “Het zou het makkelijkst zijn geweest om te betalen, maar ik wist dat ik niets verkeerds had gedaan”, legde hij uit. De oorspronkelijke boete van één euro liep echter op tot 230 euro na tussenkomst van incassobureaus en advocatenkantoren die door waren ingehuurd. In die periode ontving de gepensioneerde talrijke dreigbrieven waarin hij werd gewaarschuwd voor mogelijke juridische stappen.
Ondanks de druk bleef de gepensioneerde voet bij stuk houden en bewaarde hij het betalingsbewijs. “Ik liet me niet intimideren. Ik had mijn best gedaan om het kaartje te kopen en was niet van plan toe te geven”, zei hij.
De zaak kwam voor de rechtbank van, waar de rechter de juridische vertegenwoordigers van het bedrijf vroeg waarom ze een niet-bestaande schuld wilden innen. Volgens Richardson kon de advocaat van het bedrijf geen duidelijke uitleg geven. Uiteindelijk werd de boete vernietigd en moest het bedrijf de betrokkene een schadevergoeding van 200 euro betalen. Na aftrek van 180 euro aan gerechtskosten ontving de gepensioneerde netto slechts 20 euro.
Afgezien van het financiële aspect, zei Richardson dat de overwinning vooral moreel was. “Ik had een cruise gepland die ik moest annuleren, maar dat maakt me niet uit. Een overwinning is een overwinning, en het ging hier om een kwestie van principes”, benadrukte hij.
Tijdens de procedure probeerde de zaak te sluiten met een schikking van 60 euro en een geheimhoudingsverklaring, maar de gepensioneerde wees dit af. Hij diende zelfs een tegenvordering in, ervan overtuigd dat hij over voldoende bewijs beschikte. “Toen ik zag dat ze me nog steeds iets vroegen wat ik niet verschuldigd was, zei ik: ‘vooruit, dan zien we elkaar in de rechtbank’”, herinnert hij zich.
