In de oudheid gebruikten geleerden en intellectuelen hulpmiddelen om hun omgeving te verkennen en zekerheden te verkrijgen die de basis vormden voor de moderne wetenschap. In deze context werd een uniek object gevonden dat onderzoekers een “smartphone” van meer dan 1000 jaar oud hebben genoemd.
Dit oude artefact werd gevonden door de Cambridge-historica Federica Gigante in het Fondazione Museo Miniscalchi-Erizzo in Verona, Italië. Deze ontdekking vormt een waardevol verslag van de wetenschappelijke uitwisseling tussen Arabieren en Joden gedurende een millennium.
Welke vondst van duizend jaar geleden wordt vergeleken met de smartphone?
Het astrolabium was een opmerkelijk astronomisch artefact waarmee de positie en hoogte van de sterren aan de hemel konden worden bepaald. Het dateert naar schatting uit de 3e eeuw v.Chr., in het tijdperk van Apollonius van Perga.
In het begin mat het de afstanden van de zon en de maan tot de aarde en vervolgens werden ongeveer 850 sterren gecatalogiseerd. Ook de moslimgeleerden van die tijd gebruikten het om Mekka te lokaliseren en de gebedstijden vast te stellen, zoals aangegeven in de Koran.
Tijdens dit proces onderging het verschillende wijzigingen en aanpassingen, zoals de vertaling van het Arabisch naar het Hebreeuws en de correctie van de breedtegraadwaarden van verschillende steden.
Hoe heeft dit oude instrument gemeenschappen en culturen veranderd?
Wetenschapper Gigante, die het apparaat ontdekte, zei dat het aanpassen van de breedtegraad hetzelfde was als het toevoegen van apps aan haar eigen smartphone.
De opmerking van de astrolabiumexpert maakt een vergelijking met het meer geavanceerde gebruik van de oude uitvinding. Ze verwees met name naar de interactie die het teweegbracht tussen verschillende oude gemeenschappen en culturen.
