Dankzij een nauwkeurigere datering konden experts de schedel in verband brengen met een hominide soort die bekend staat als Homo heidelbergensis.
Wetenschappers vonden een oude schedel in een grot in Griekenland, die decennialang aanleiding gaf tot een onopgeloste discussie onder specialisten, maar nu eindelijk zijn identiteit heeft onthuld en aantoont dat hij behoorde tot een soort archaïsche mensachtigen die verschilt van de moderne mens en de neanderthaler. Deze ontdekking is cruciaal voor het begrijpen van de diversiteit van het leven in de prehistorie van Europa.
De schedel, bekend als de “Man van Petralona”, werd in 1960 ontdekt in de gelijknamige grot in Griekenland. Sindsdien waren zijn ouderdom en zijn plaats in de menselijke stamboom het onderwerp van intense controverse. De eerste studies dateerden hem tussen 170.000 en 700.000 jaar geleden, een te grote marge om nauwkeurig te kunnen bepalen van wie hij was.
De sleutel tot het oplossen van dit raadsel lag op de plaats van de vondst zelf. De schedel zat ingebed in de wand van de grot en was bedekt met lagen calciet. Onlangs werd in een nieuwe studie een geavanceerde dateringsmethode gebruikt, waarbij de minerale afzettingen die zich op het fossiel hadden gevormd, werden geanalyseerd.
De ontdekking die de geschiedenis van de mensheid verandert
De resultaten waren overtuigend: de oudste calcietlagen die de schedel bedekten, begonnen zich minstens 286.000 jaar geleden te vormen, wat bevestigde dat het fossiel al in die tijd aanwezig was, veel eerder dan men dacht.
Dankzij deze nauwkeurigere datering konden de experts de schedel in verband brengen met een soort hominiden die bekend staat als Homo heidelbergensis. Deze groep, die wordt beschouwd als een gemeenschappelijke voorouder van de neanderthalers en de moderne mens, leefde tijdens het Pleistoceen en leefde samen met andere soorten in Europa. De vondst werd beschreven in het wetenschappelijke tijdschrift Journal of Human Evolution.
De Homo heidelbergensis is een verre verwant, maar heeft – via verschillende takken – zowel een relatie met de neanderthalers in Europa als met de moderne mens in Afrika.
De vondst in Petralona zorgt dus niet alleen voor een nieuwe tijdlijn, maar ondersteunt ook de theorie dat de geschiedenis van de menselijke evolutie in Europa geen rechte lijn was, maar een complexer en meer vertakt beeld, waarbij verschillende populaties van mensachtigen tegelijkertijd op het continent leefden, wat ons begrip van het verleden van onze soort verrijkt.
