Een enkele dosis LSD hielp mensen met klinische angststoornissen in een nieuwe klinische studie.
Patiënten met angstklachten ervoeren snelle, significante en langdurige verlichting na een enkele behandeling met MM120, een orale farmaceutische formulering van de psychedelische drug LSD, meldden onderzoekers onlangs in het Journal of the American Medical Association.
Hun angst nam binnen enkele dagen af en het effect hield minstens drie maanden aan.
Deze resultaten werden behaald ondanks het feit dat de patiënten tijdens hun trip geen therapie of begeleiding kregen, aldus de onderzoekers. In plaats daarvan waren er alleen begeleiders in de kamer aanwezig om hun veiligheid te garanderen.
“Het unieke aan deze studie was dat ze de psychedelische stof toedienden zonder gelijktijdige psychotherapie”, aldus Nehal Vadhan, mededirecteur van het Centrum voor Onderzoek en Behandeling van Psychedelica van Northwell Health in Hempstead, New York.
“Ik ben er absoluut van overtuigd dat psychedelica een haalbare behandeling zijn voor de toekomst”, voegde Vadhan toe, die de bevindingen heeft beoordeeld.
Voor de nieuwe studie heeft een team onder leiding van dr. Reid Robison van Cedar Clinical Research in Draper, Utah, 198 volwassenen van 18 tot 74 jaar met een gegeneraliseerde angststoornis willekeurig ingedeeld in vier groepen die elk een verschillende dosis MM120 (25, 50, 100 of 200 microgram) of een placebo kregen.
De proef was bedoeld om te helpen bij het bepalen van de beste dosis LSD voor gebruik in essentiële, grootschalige fase 3-klinische proeven, aldus de onderzoekers.
De dosis van 100 microgram werkte het beste en verlichtte de angstsymptomen gedurende weken, zo bleek uit de resultaten.
De doses van 25 en 50 microgram hadden geen significant effect op angst in vergelijking met de placebo, terwijl de dosis van 200 microgram meer hallucinaties en misselijkheid veroorzaakte bij patiënten zonder beter te werken dan de dosis van 100 microgram, aldus de onderzoekers.
“Een dosis van 100 tot 200 microgram zou ergens binnen dat bereik liggen en zou een complete, naturalistische LSD-achtige ervaring zijn”, aldus Vadhan. “Weet je, het is een beetje moeilijk te vergelijken, omdat mensen in de praktijk enorme hoeveelheden kunnen nemen, of juist heel weinig, en het daarom moeilijk te beoordelen is.”
De meest voorkomende symptomen waren hallucinaties en misselijkheid, en deze namen toe naarmate de dosis LSD werd verhoogd, zo bleek uit de resultaten. Bijna 93% van degenen die de dosis van 100 microgram innamen, had hallucinaties en ongeveer 40% had last van misselijkheid.
Vadhan was vooral onder de indruk van het feit dat deze resultaten zonder therapie werden bereikt.
“In dit soort onderzoeken krijgen patiënten tijdens de daadwerkelijke doseringssessie vaak psychotherapie, een specifieke vorm van psychedelisch ondersteunde psychotherapie, en dat wordt als nuttig beschouwd”, zei hij.
“Maar het is ook behoorlijk belastend in termen van tijd, kosten, enz. voor de arts”, voegde hij eraan toe, “en er is ook een open vraag of psychotherapie echt nodig is om het psychedelicum zijn gunstige effect te laten hebben.”
Het zou echter moeilijk kunnen zijn om goedkeuring van de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) te krijgen voor behandeling met LSD, zei Vadhan. Het agentschap heeft eerder MDMA, dat werkt als psychedelicum en stimulerend middel, afgewezen als behandeling voor posttraumatische stressstoornis.
“Men dacht dat het een succes was omdat er veel positieve studies waren die een goed effect van MDMA aantoonden”, zei Vadhan.
Maar het is moeilijk om een effectieve placeboconditie voor deze klinische proeven vast te stellen, omdat het meestal duidelijk is of iemand een echt psychedelicum heeft gekregen in plaats van een nep-pil, zei hij.
“Met al deze onderzoeken komen mensen nu naar deze proeven in de verwachting dat psychedelica een goed effect zullen hebben”, zei Vadhan. “Je kunt je voorstellen hoe dat van invloed zou zijn als je wist dat je het psychedelicum kreeg en naar dit onderzoek kwam met het verlangen naar een psychedelicum, hoe dat van invloed zou zijn op de manier waarop je je symptomen subjectief ervaart en meet.”
