Wetenschappers hebben een uiterst zeldzame diersoort herontdekt die voor het eerst werd ontdekt in 1973. Men dacht dat hij was uitgestorven, maar nu is hij weer opgedoken buiten Papoea-Nieuw-Guinea.
In de biologie wordt de term Lazarustaxon gebruikt voor soorten die als uitgestorven werden beschouwd, maar plotseling weer opduiken. Nu is er weer een soort uit de dood herrezen.
In de biologie komt het soms voor dat onderzoekers denken dat een diersoort is uitgestorven, om vervolgens te ontdekken dat deze later weer in de natuur ‘herrijst’.
Dit fenomeen wordt Lazarustaxon genoemd, naar Lazarus in het Evangelie van Johannes, die door Jezus uit de dood werd opgewekt.
Een bekend voorbeeld is de kuifstaartvis, die sinds het tijdperk van de dinosauriërs als uitgestorven werd beschouwd, totdat in 1938 plotseling een exemplaar werd ontdekt.
De vissoort Ptychochromis insolitus werd als uitgestorven beschouwd voordat hij in 2013 voor de kust van Madagaskar werd gevonden. Ook de hagedissoort Gallotia Stehlini, die op het Spaanse eiland La Palma leeft, dook weer op na 500 jaar vermist te zijn geweest.
Al meer dan 50 jaar was de mysterieuze haaiensoort Gogolia filewoodi van de wetenschappelijke radar verdwenen.
Nu heeft een onderzoeksteam onder leiding van WWF-Pacific in Papoea-Nieuw-Guinea een aantal exemplaren onderzocht die in hetzelfde gebied zijn opgedoken.
De soort werd voor het eerst beschreven in 1973, toen een drachtige vrouwtjeshaai werd gevangen in de buurt van de rivier Gogol in Papoea-Nieuw-Guinea.
Met zijn karakteristieke grote rugvin en opvallende uiterlijk werd hij al snel een curiositeit, maar sindsdien heeft niemand zijn bestaan meer gedocumenteerd. De onderzoekers concludeerden dat hij was verdwenen als gevolg van overbevissing.
Verschillende vissers in het gebied hebben echter verklaard dat ze de mysterieuze haai af en toe in de wateren zijn tegengekomen.
Tussen 2010 en 2014 werden uitgebreide diepzeestudies uitgevoerd voor de kust van Papoea-Nieuw-Guinea, maar toen vonden de wetenschappers geen exemplaren van Gogolia filewoodi.
Hier zijn twee van de zes recentelijk teruggevonden exemplaren van Gogolia filewoodi te zien. De bovenste is een 76,1 centimeter lange vrouwtjeshaai en de onderste een 73 centimeter lange mannetjeshaai.
Zes exemplaren zijn weer opgedoken
In 2020 en 2022 werden echter zes nieuwe exemplaren van de soort gedocumenteerd in hetzelfde gebied waar de oorspronkelijke haai werd gevonden.
Vijf vrouwtjes werden gevangen door lokale vissers, die eigenlijk op zoek waren naar juweelvissen. Ze werden gevangen op een diepte van 80 meter. In 2022 ving een andere visser een mannetje in hetzelfde gebied.
Ze zijn tussen de 59 en 76,1 centimeter lang.
De zes nieuwe exemplaren werden gevonden bij de gele sterren op de kaart en werden op een diepte van 80 meter gevangen. Het oorspronkelijke exemplaar, dat in 1973 werd ontdekt, werd gevonden bij de roze ster.
Gogolia filewoodi, dat tot een unieke evolutionaire lijn behoort, is alleen bekend uit dit ene geografische gebied.
Wetenschappers waarschuwen dat de soort kwetsbaar is voor overbevissing, omdat zijn verspreidingsgebied zo beperkt is.
Studies van de doorzichtige nakomelingen van de inktvis hebben wetenschappers nu op het spoor gezet van het basisrecept van de natuur voor intelligentie. Lees hoe in dit artikel:
De Internationale Unie voor het behoud van de natuur beschouwt de soort als wat in het Engels data deficient wordt genoemd, wat betekent dat er onvoldoende informatie is om de status ervan te beoordelen.
De onderzoekers werken nu aan toekomstige monitoring- en beschermingsstrategieën voor de haaiensoort.
