Een fossiel dat meer dan zes decennia geleden in Colombia werd gevonden, is onlangs beschreven als een nieuwe soort zeeschildpad uit het Krijt, wat ongekende informatie biedt over de paleobiogeografische verbindingen tussen Europa en Zuid-Amerika.
Het exemplaar, genaamd Craspedochelys renzi, is afkomstig uit mariene gesteenten uit het Onder-Krijt (Hauteriviaan) in het gebied Cuiza, in het departement La Guajira. Het bleef meer dan 60 jaar opgeslagen in de collecties van het Natuurhistorisch Museum van Bazel, in Zwitserland, totdat onderzoekers van de Universidad del Rosario en de Universiteit van Zürich het bij een recente herziening herontdekten.
Een uieke schildpad in het fossielenbestand
De nieuwe soort is vernoemd naar de Zwitserse geoloog Otto Renz, die het fossiel in de jaren zestig verzamelde tijdens een expeditie die bijdroeg aan de beschrijving van een groot deel van de geologie van La Guajira. Het teruggevonden materiaal omvat een gedeeltelijke schild, botten van de achterpoten en staartwervels.
Volgens specialisten is Craspedochelys renzi het jongste en enige buiten Europa gevonden fossiel uit het Krijt van de zogenaamde thalassochelydia, een uitgestorven groep zeeschildpadden. De combinatie van kenmerken die in het fossiel zijn geïdentificeerd, maakte het mogelijk om de relatie met Europese soorten vast te stellen en de opname in het geslacht Craspedochelys te rechtvaardigen.
Het onderzoek, gepubliceerd in het tijdschrift Swiss Journal of Palaeontology, wijst erop dat de vondst het bestaan van paleobiogeografische verbanden tussen Europa en Zuid-Amerika tijdens de overgang van het Jura- naar het Krijt-tijdperk ondersteunt. Dit soort verbanden was vooral gedocumenteerd voor andere organismen, maar er was tot nu toe geen duidelijk bewijs voor bij zeeschildpadden.
Herontdekking in wetenschappelijke collecties
Het fossiel bleef decennialang zonder formele beschrijving, ondanks dat het in het Natuurhistorisch Museum van Bazel was ondergebracht. Tijdens een herziening van de collecties erkenden paleontologen uit Colombia en Zwitserland het belang ervan en besloten ze een gedetailleerde analyse uit te voeren, die resulteerde in de aanwijzing van de nieuwe soort.
Paleontoloog Edwin Cadena, hoogleraar Aardwetenschappen aan de Universidad del Rosario en leider van het onderzoek, benadrukte het belang van de vondst: “Deze vondst toont aan dat musea niet alleen objecten uit het verleden bewaren, maar ook levende bronnen van wetenschappelijke kennis zijn die voortdurend in ontwikkeling zijn”, aldus Cadena.
Cadena benadrukte dat het geval van Craspedochelys renzi illustreert hoe materiaal dat tijdens historische expedities is verzameld, een nieuwe betekenis kan krijgen wanneer er huidige onderzoekstechnieken en -vragen worden toegepast.
Edwin Cadena, paleontoloog en hoogleraar Aardwetenschappen aan de Universidad del Rosario, legt het belang van het onderzoek en de vondst uit – bron: Prensa Universidad del Rosario
Het belang van collecties en conservering
Naast de paleontologische gegevens benadrukt de wetenschappelijke ontdekking de strategische waarde van natuurhistorische collecties als opslagplaatsen van wetenschappelijke informatie op de lange termijn. Onderzoekers uit zowel Colombia als Zwitserland wezen erop dat elk geconserveerd exemplaar, zelfs als het decennialang niet wordt bestudeerd, belangrijke aanwijzingen kan bevatten voor het begrijpen van de evolutie van het leven op aarde.
Bovendien benadrukt de studie dat het behoud, de analyse en de digitalisering van paleontologische collecties van fundamenteel belang zijn in een context waarin het begrijpen van het verleden en het behoud van de biodiversiteit steeds urgenter worden. Deze opslagplaatsen vergemakkelijken ook de toegang voor de internationale wetenschappelijke gemeenschap en stellen nieuwe generaties onderzoekers in staat om oud materiaal te herinterpreteren in het licht van geactualiseerde methodologieën, waardoor de productie van kennis op verschillende gebieden wordt versterkt.
De publicatie in het Swiss Journal of Palaeontology voegt hieraan toe dat de soort Craspedochelys renzi niet alleen bijdraagt aan de kennis over een uitgestorven geslacht van zeeschildpadden, maar ook een cruciaal referentiepunt vormt voor het begrijpen van de geografische verspreidingspatronen van deze reptielen in verre tijden.
