Een studie van de Universiteit van Californië in Los Angeles toont aan dat elk stukje kauwgom onze gezondheid ernstig kan schaden.
Het kauwen op kauwgom is een van die automatische handelingen die onschuldig lijken. Een gewoonte die smaak, frisheid en zelfs het idee van “mondhygiëne” combineert. De wetenschap heeft echter een veel verontrustender kant aan het licht gebracht: elk stukje kauwgom bevat een stortvloed aan microplastics die onopgemerkt blijven, maar die veel langer in ons lichaam kunnen blijven dan we denken.
Microplastics in elke hap
In een recent onderzoek van de UCLA werden tien merken kauwgom geanalyseerd, zowel met synthetische als met natuurlijke grondstoffen. Het resultaat was unaniem: in alle gevallen kwamen er bij contact met speeksel plasticdeeltjes vrij. Gemiddeld werden er 100 per gram gedetecteerd, hoewel sommige monsters zelfs 600 bevatten.
Als we bedenken dat een stukje tussen de twee en zes gram kan wegen, is de berekening schokkend: tot 3.000 microplastics in slechts enkele minuten kauwen. 94% daarvan komt vrij in de eerste acht minuten, wat betekent dat mensen die vaak van kauwgom wisselen uiteindelijk meer fragmenten binnenkrijgen dan mensen die langer kauwen.
Zelfs ‘natuurlijke’ kauwgom is niet veilig
Een van de meest verontrustende conclusies van het onderzoek is dat zelfs kauwgom gemaakt van natuurlijke harsen microplastics vrijgeeft. Het probleem ligt volgens de onderzoekers niet altijd bij de basis van het product, maar bij de keten: productieprocessen, verpakking of opslag zijn voldoende om verontreinigende deeltjes te introduceren.
Hierdoor valt kauwgom in dezelfde categorie als andere bronnen van onzichtbare blootstelling: flessenwater, zeevruchten of zelfs de lucht die we inademen. In alle gevallen gaat het om kleine hoeveelheden die onbeduidend lijken, maar die zich in de loop van de tijd stilletjes ophopen in ons weefsel.
Weinig zichtbare, maar reële risico’s.
De effecten van microplastics op het menselijk lichaam zijn nog niet precies bekend. Verschillende onderzoeken brengen ze echter in verband met ontstekingsprocessen, oxidatieve stress en zelfs mogelijke celveranderingen. Het echte probleem is hun cumulatieve karakter: kleine doses verspreid over meerdere dagelijkse bronnen die in de loop der jaren een veel grotere impact kunnen hebben dan we ons kunnen voorstellen.
Kauwgom is op zichzelf niet de belangrijkste blootstellingsroute, maar de bijdrage ervan versterkt het idee dat we omringd zijn door plasticdeeltjes die op onverwachte manieren ons dagelijks leven binnendringen.
Wat kunnen we doen met deze bevinding?
Het is niet nodig om kauwgom te laten staan, maar wel om het gebruik ervan te heroverwegen. Langer op hetzelfde stuk kauwgom kauwen in plaats van het voortdurend te vervangen, de dagelijkse hoeveelheid verminderen en kiezen voor merken met een betere kwaliteitscontrole zijn maatregelen die kunnen helpen om de blootstelling te verminderen.
De bevinding van de UCLA stelt niet alleen een zo gewoon gebaar als kauwgom kauwen ter discussie, maar herinnert ons er ook aan dat microplastics nu eenmaal deel uitmaken van onze voeding. De misschien nog verontrustender vraag is niet hoeveel we ervan consumeren, maar hoeveel ervan in ons lichaam achterblijft.
